-
1 natus [2]
2. nātus, Abl. ū, m. (v. nascor), I) die Geburt, dah. das Wachsen, cupressus natu morosa, cupressus Plin. 16, 139. – II) die Geburt = das Alter, die Jahre, magno natu, von hohem Alter, bejahrt, Nep. u. Liv.: maximo natu filius, der älteste S., Nep. – tantus natu, so alt, Plaut.: grandis, grandior natu, betagt, -er, bejahrt, -er, Cic. u. Plaut.: maior natu, maximus natu, s. māgnusno. II, A, 2, b. – animus gravior (gesetzter) natu, Ter.: qui annum sextum natu excesserint, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 29, 154.
-
2 natus
1. 2. I. II.With esp. reference to age, birth, age, years (the class. signif. of the word):non admodum grandis natu,
not very old, Cic. Sen. 4, 10:tantus natu,
so old, Plaut. Bacch. 1, 2, 16:grandior natu,
id. Aul. 2, 1, 37:P. Scaptius de plebe magno natu,
an old man, Liv. 3, 71, 3:homo magno natu,
id. 10, 38, 6:magno natu principes,
id. 21, 34, 2:dicitur matrem Pausaniae vixisse eamque jam magno natu,
Nep. Paus. 5, 3; id. Dat. 7, 1; id. Tim. 3, 1:qui fuit major natu, quam Plautus,
older, Cic. Tusc. 1, 1, 3:cum ille Q. Scaevolam sibi minorem natu generum praetulisset,
id. Brut. 26, 101:est tibi frater pari nobilitate, natu major,
Tac. H. 1, 15:audivi ex majoribus natu hoc idem fuisse in P. Scipione Nasicā,
Cic. Off. 1, 30, 109:ex iis (filiis) duo natu majores,
Vell. 1, 10, 3:minorem natu, quam ipse erat, fratrem,
Sen. ad Polyb. 15, 5:frater major natu,
Liv. 3, 13, 2:id meā minime refert qui sum natu maximus,
Ter. Ad. 5, 4, 27:praeter Philippum maximum natu ex filiis,
Liv. 45, 6, 9: qui maximus natu esset ex liberis ejus. Nep. Ages. 1, 3:ita enim maximus ex iis in concilio respondit,
the oldest, Liv. 21, 19 med.:filius non maximus natu,
Tac. G. 32:ex his omnibus natu minimus, Q. Saturius est,
the youngest, Cic. Clu. 38, 107:maximo natu filius, for maximus natu,
his eldest son, Nep. Dat. 7, 1. -
3 natus
1. nātus, ī, m., der Sohn, s. nascor.————————2. nātus, Abl. ū, m. (v. nascor), I) die Geburt, dah. das Wachsen, cupressus natu morosa, wächst schwer, Plin. 16, 139. – II) die Geburt = das Alter, die Jahre, magno natu, von hohem Alter, bejahrt, Nep. u. Liv.: maximo natu filius, der älteste S., Nep. – tantus natu, so alt, Plaut.: grandis, grandior natu, betagt, -er, bejahrt, -er, Cic. u. Plaut.: maior natu, maximus natu, s. magnus no. II, A, 2, b. – animus gravior (gesetzter) natu, Ter.: qui annum sextum natu excesserint, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 29, 154. -
4 natus
I nātus, a, um [ nascor ]1) рождённый, родившийся, происходящий (aliquo или ex aliquo Ter, C, Nep etc.; ex или ab aliquā re Pl etc.)Macedo n. QC — македонец по происхождениюpost homines natos (post hominum genus natum) погов. C — с тех пор, как появились людиn. nemo in aedibus Pl — ни живой души в домеaliquem natum non putare Sen, Pt — ни во что не ставить (презирать) кого-л.modo n. flos Pt — только что распустившийся цветокn. ex ipsā morā погов. Pl = — воплощённая медлительностьfamam non ita, ut nata est, ferre Pl — разносить весть не в первоначальном её виде, т. е. искажать еёterrā nată (n. pl.) C — произведения земли2) прирождённый, врождённый, природный, кореннойsermo, qui est n. nobis C — наш родной язык3) предназначенный, самой природой приспособленный, рождённый ( alicui rei или ad aliquid)n. ad dicendum C — рождённый быть оратором (с природными задатками оратора)n. imperio (dat.) C — рождённый для того, чтобы повелевать4) устроенный, созданный (locus ita n. L); обречённый (самой природой) ( tolerare labores O); сделанный, сочинённый ( versūs male nati H)5) (с указанием единицы времени в acc.) в возрасте, от родуquadraginta sex annos n. Pl etc. 46- — и лет от роду; реже с gen.decem annorum n. Vr — десятилетний, в возрасте 10-и летn. ad quinquaginta annos C — в возрасте около пятидесяти летII nātus, ī m. [ nascor ]1) сынn. volucer O — крылатый сын (Венеры), т. е. Amor2) pl. дети (parentes et nati C, L etc.)nati natōrum V — дети детей, т. е. (далёкие) потомкиIII nātus, (ūs) (встреч. тк. abl. sg.) m. [ nascor ]1) рождениеnatu — летами, годами, по летам, по возрастуhomo magnus ( grandis) natu Pl, C или magno natu Nep, L — человек старый (преклонных лет)majores natu C etc. — пожилые люди2) ростcupressus natu morosa PM — см. morosus -
5 morosus [1]
1. mōrōsus, a, um (mos), voll besonderer Sitten, voller Eigenheiten, eigensinnig, eigen, bald = streng am Herkömmlichen haltend, pedantisch, bald = wunderlich, launisch, grämlich, empfindlich, a) v. Pers.: sunt morosi et difficiles senes, Cic.: m. canities (Alter), Hor.: quam sint morosi, qui amant, vel ex hoc intellegi potest, Cic.: inter hos morosum (Grämlichen) ponas, Sen.: nullā penitus disciplinā morosi, Firm.: morosior circa corporis curam, zu eigen, Suet. Caes. 45, 2. – b) übtr., v. Lebl.: morbus, hartnäckige, Ov.: cupressus natu morosa, schwer wachsend, Plin.: u. so aesculus minus morosa nasci, Plin.: m. fingendi subtilitas, Plin.: orationis elegantia neque morosa neque anxia (peinigende), Gell.: lex m., schwer zu befriedigend, Sen. rhet.: prurigo m., Mart.: speculatoria morosissima, Tert. de coron. mil. 1.
-
6 morosus
1. mōrōsus, a, um (mos), voll besonderer Sitten, voller Eigenheiten, eigensinnig, eigen, bald = streng am Herkömmlichen haltend, pedantisch, bald = wunderlich, launisch, grämlich, empfindlich, a) v. Pers.: sunt morosi et difficiles senes, Cic.: m. canities (Alter), Hor.: quam sint morosi, qui amant, vel ex hoc intellegi potest, Cic.: inter hos morosum (Grämlichen) ponas, Sen.: nullā penitus disciplinā morosi, Firm.: morosior circa corporis curam, zu eigen, Suet. Caes. 45, 2. – b) übtr., v. Lebl.: morbus, hartnäckige, Ov.: cupressus natu morosa, schwer wachsend, Plin.: u. so aesculus minus morosa nasci, Plin.: m. fingendi subtilitas, Plin.: orationis elegantia neque morosa neque anxia (peinigende), Gell.: lex m., schwer zu befriedigend, Sen. rhet.: prurigo m., Mart.: speculatoria morosissima, Tert. de coron. mil. 1.————————2. morōsus, a, um (mora), voll Verzug, lange aufgeschoben, reditus, Cassian. coll. 17, 5. -
7 morosus
1.mōrōsus, a, um, adj. [mos; cf. Cic. Tusc. 4, 24, 54], peevish, fretful, wayward, capricious, captious, morose (syn.: tristis, severus, gravis, difficilis;1.class.): usque eo difficiles ac morosi sumus, ut nobis non satisfaciat ipse Demosthenes,
Cic. Or. 29, 104:at sunt morosi et anxii, et iracundi et difficiles senes,
id. Sen. 18, 65:canities,
Hor. C. 1, 9, 17.—Of excessive care:circa corporis curam morosior,
particular, fastidious, Suet. Caes. 45.—Of things concr. and abstr.:cupressus natu morosa,
that grows with difficulty, Plin. 16, 33, 60, § 139:morbus,
stubborn, Ov. A. A. 2, 323:caelandi subtilitas,
anxious, painful, Plin. 35, prooem. §1: si tibi morosa prurigine verminat auris,
Mart. 14, 23.—Hence, adv.: mōrōsē.Peevishly, fretfully, captiously, morosely (class.):2.morose ferre hominum ineptias,
Cic. Brut. 67, 236.—Scrupulously, carefully:2.terram non morose legit,
Plin. 18, 13, 34, § 128. — Comp.:pallium morosius ordinatum,
Tert. Pall. 4.— Sup.:morosissime,
Suet. Aug. 66.mŏrōsus, a, um, adj. [mora], lingering, slow, slow in coming (lato Lat.):cui morosum videtur quodcunque futurum est,
Cassiod. in Psa. 34, 20:iter fieri morosum quod ad celeritatem est inventum,
id. Var. 1, 29. -
8 morosus
mōrōsus, a, um [ mos ]своенравный, с причудами, упрямый (difficilis ac m. C); угрюмый, раздражительный ( senex C); упорный ( morbus O); мелочный, придирчивый ( circa corporis curam Su)
См. также в других словарях:
CUPRESSUS — Graece Κυπάριςςος, arbor est natu morosa, fructu supervacua, baccis torva, soliô amara, odore violenta, ac ne umbrâ quidem gratiosa, materie rara, ut pene fruticosi generis, Plinio, l. 16. c. 33. Hinc Diti sacra, iuxta eundem, ut et Festum; at… … Hofmann J. Lexicon universale